Χειρουργική Κήλης

 

 
 
 
Κήλη
 
 
 
Κήλη ονομάζεται η έξοδος ενός οργάνου του εσωτερικού της κοιλιάς στον έξω κόσμο μέσω φυσιολογικών οπών που έχουν κάποιο πρόβλημα (είναι μεγαλύτερες ή άσχημα κατασκευασμένες ή έχουν κάποιο υπόλειμμα από την εμβρυική ηλικία) ή μέσω ανοιγμάτων που δημιουργήθηκαν εκ των υστέρων όπως οι μετεγχειρητικές κήλες.

Η συνηθέστερη κήλη είναι η βουβωνοκήλη με μεγαλύτερη συχνότητα στους άνδρες, ακολουθεί η ομφαλοκήλη, η κοιλιοκήλη, η μηροκήλη και κάποιες άλλες σπανιότερες. Μεγάλη ομάδα όπως αναφέρεται παραπάνω είναι οι μετεγχειρητικές κήλες.

Ο παλαιότερος τρόπος χειρουργικής των κηλών είχε σαν μειονέκτημα το πολύ υψηλό ποσοστό των υποτροπών, τον μετεγχειρητικό πόνο, τη νοσηλεία πέντε έως επτά ημερών και τη μετεγχειρητική προφύλαξη για τρεις μήνες.
 
 
 
 
 
Σήμερα η χειρουργική αντιμετώπιση των κηλών μπορεί να γίνει λαπαροσκοπικά ή με την συνήθη ανοικτή μέθοδο. Η επανάσταση επιπλέον της λαπαροσκοπικής μεθόδου ήταν η χρήση των πλεγμάτων που επέτρεψαν την ελαχιστοποίηση των υποτροπών, τον ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο, παραμονή στο νοσοκομείο μόνο για ένα βράδυ και επιστροφή στις δραστηριότητες σε μια έως δυο ημέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση είτε η επέμβαση γίνει λαπαροσκοπικά είτε ανοικτά.

Ο χειρουργός Στάθης Αποστολάκος έχει μετεκπαιδευτεί στη χρήση των πλεγμάτων στο εξωτερικό (Γαλλία - Ιταλία) καθώς και πολλές φορές στο εσωτερικό και έχει εμπειρία εκατοντάδων τέτοιων επεμβάσεων.