Κήλη ονομάζεται η έξοδος ενός οργάνου του εσωτερικού της κοιλιάς στον έξω κόσμο μέσω φυσιολογικών οπών που έχουν κάποιο πρόβλημα (είναι μεγαλύτερες ή άσχημα κατασκευασμένες ή έχουν κάποιο υπόλειμμα από την εμβρυική ηλικία) ή μέσω ανοιγμάτων που δημιουργήθηκαν εκ των υστέρων όπως οι μετεγχειρητικές κήλες.
Η συνηθέστερη κήλη είναι η βουβωνοκήλη με μεγαλύτερη συχνότητα στους άνδρες, ακολουθεί η ομφαλοκήλη, η κοιλιοκήλη, η μηροκήλη και κάποιες άλλες σπανιότερες. Μεγάλη ομάδα όπως αναφέρεται παραπάνω είναι οι μετεγχειρητικές κήλες.
Ο παλαιότερος τρόπος χειρουργικής των κηλών είχε σαν μειονέκτημα το πολύ υψηλό ποσοστό των υποτροπών, τον μετεγχειρητικό πόνο, τη νοσηλεία πέντε έως επτά ημερών και τη μετεγχειρητική προφύλαξη για τρεις μήνες.